3چیز مهم

-سه چیز مهم

                                            سه چیز را با احتیاط بردار: قدم. قلم .قسم

                                            سه چیز را پاک نگهدار: جسم. لباس .خیال

                                     از سه چیز خود را نگهدار: افسوس .فریاد .نفرین کردن

                                            سه چیز را به کار بگیر: عقل وهمت وصبر.

                                          اما سه چیز را الوده نکن: قلب .زبان. چشم

                         سه چیز را هیچگاه وهیچوقت فراموش نکن: خدا .مرگ .دوست خوب

                                             ................................................

                                            وقتی راه رفتن اموختی .دویدن بیاموز.

                                                   ودویدن که اموختی .پرواز را

                                                  .......................................

                راه رفتن بیاموز زیرا راههایی که میروی جزیی از تو میشوند.وسرزمینهایی که

                                    می پیمایی  بر مساحت تو اضافه میکند.

                                             .........................................

           دویدن بیاموز .چون هرچیز را که بخواهی دور است وهر قدر که باشی دیر.

                                        ..................................................

                    وپرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی برای انکه به اندازه

                                            فاصله زمین تا  گسترده شوی

                                         ...............................................

       من راه رفتن را از یک سنگ اموختم. دویدن را از یه کرم خاکی.وپرواز را از یه درخت  

                                        ..............................................

      بادها از رفتن به من چیزی نگفتند.زیرا انقدر در حرکت بودندکه رفتن را نمی شناختند

                                       ................................................

             پلنگان دویدن را یادم ندادندزیرا انقدر دویده بودند که دویدن را از یاد برده بودند 

                                        ..............................................

        پرندگان نیز پرواز را به من نیاموختندزیرا چنان در پرواز خود غرق بودندکه ان را به فراموشی

                                                         سپرده بودند

                                         ....................................................

                   اما سنگی که درد سکون را کشیده بود.رفتن را می شناخت

                                             ...........................................

                    کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بوددویدن را می فهمید

                                          ...............................................

                       ودرختی که پاهایش در گل بود از پرواز بسیار می دانست

                                           ...........................................

               انها از حسرت به درد رسیده بودند واز درد به اشتیاق.واز اشتیاق به معرفت

                                           .........................................

                                               وکمال معرفت ان است که

                                              خودت را باور داشته باشی